|
می شود برگشـــت ،
تا دبستان راه کوتاهیست
می شود از ردّ بــــــاران رفت
می شود با سادگــــــی آمیــــخت
می شود کوچکتر از اینــجا و اکنون شد
می شــــــود کیفــــــــــی فراهــــم کـــــــرد
دفتــــری را می شــــــود پر کرد از آئینه و خورشید
در کتابــــــی می شــــــود روییـــدن خود را تماشا کرد
مـــن بهـــــــار دیگــــــری را دوســـــــت مــــــــــــی دارم
جـــــــــــــــــــــــای مـــــــــــــــن خالیــــــــــــــــــــــســــــت
جای من در مــــــیز ســـــــــوم کــــــــــــــــــنار پنجره خالیســـت
جـــــــــــــــــــــــــــــــــای مــــــــــن در درس نقّــــــــــــــــــــــــــاشی
جای مــــــــــــــــن در جمـــــــــــــــــع کوکـــــــــــــــــــــــــــــب هـــــــــا
جـــــــــــــای من در چشــــــــــــــــــــم های دخـــــــــــــتر خورشید
جــــــــــــــــــــای مـــــــــــــن در لحـــــــــــــــــــــظه های ناب
جای مــــــــــــــــــن در نمـــــــــــــــره های بیـــــــــــــست
جای مـــــــــــــــــن در زندگـــــــــــــــــی خالیســـــت
می شــــــــــــــــــــــــود برگشـــــــــــــــــــــــت
اشتیـــــــاق چشـــــــم هایم را تماشــــا کن
می شود در سردی سر شاخه های باغ
جشـــــــن رویـــــــــش را بیفروزیـــم
دوستی را مــــــی شود پرسیـــد
چشم ها را می شود آموخــت
مهربانی کودکی تنهاســـت
مهربانی را بیاموزیـــم ...
محمد رضا عبدالملکیان
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
